Chrzest

Sakrament chrztu – Pierwszy sakrament jest nazywany „chrztem” z uwagi na główny obrzęd, w którym się dokonuje. „Chrzcić” (grec. baptizein) znaczy „zanurzyć, pogrążyć”. „Zanurzenie” w wodzie jest symbolem pogrzebania katechumena w śmierci Chrystusa, z której powstaje przez zmartwychwstanie z Nim jako „nowe stworzenie” (Ga 6,15).

Sakrament chrztu jest nazywany również „obmyciem odradzającym i odnawiającym w Duchu Świętym” (Tt 3,5). Oznacza bowiem i urzeczywistnia narodzenie z wody i z Ducha Świętego.

Chrzest jest pierwszym i najpotrzebniejszym sakramentem. Pierwszym – gdyż bez niego nie można przyjąć innych. Najważniejszym – gdyż jest podstawą całego życia chrześcijańskiego. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu pierworodnego oraz od osobistych win, gdy przejmujemy go jako dorośli i stajemy się przybranymi dziećmi Boga. Jednocześnie stajemy się członkami Chrystusa i Kościoła jako Mistycznego Ciała Chrystusa. Odtąd mamy prawo do nieba – do zbawienia wiecznego.

Rodzice i chrzestni zobowiązani są do tego, aby zapewnić ochrzczonemu dziecku rozwój życia religijnego.

W razie konieczności każdy człowiek może udzielić chrztu, pod warunkiem, że ma intencje uczynienia tego, co czyni Kościół, i poleje głowę kandydata wodą, mówiąc np: ” Marku, ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.”

Do załatwienia formalności związanych z tym sakramentem należy:

Zgłosić się w biurze parafialnym z następującymi dokumentami:

akt urodzenia dziecka (może być już ksero)

zaświadczenie, że rodzice chrzestni są: „wierzący i praktykujący” wydany przez proboszcza z miejsca zamieszkania chrzestnych.

Znać dokładną datę ślubu kościelnego rodziców dziecka.

Podać datę urodzenia rodziców chrzestnych, oraz dokładny adres ich zamieszkania.

Umówić się na naukę przed chrztem.

Bierzmowanie

Bierzmowanie jest to sakrament, w którym Duch Święty udziela się człowiekowi ochrzczonemu jako Dar. Sakrament bierzmowania jest nazywany sakramentem dojrzałości chrześcijańskiej. Jest on udzielany temu, kto powinien zdawać sobie sprawę z tego, co to znaczy być świadomym i wzorowym katolikiem. Od momentu przyjęcia tego sakramentu wierzący ma głosić swoim życiem Jezusa Chrystusa i apostołować wśród innych ludzi.

Istotny obrzęd bierzmowania składa się z trzech elementów wykonywanych równocześnie. Są to:

• namaszczenie olejem Krzyżma na czole ochrzczonego,
• nałożenie ręki biskupa na jego głowę,
• słowa: „Przyjmij znamię daru Ducha Świętego”.

W Kościele rzymskokatolickim zwyczajnym szafarzem bierzmowania jest biskup.

W pewnych okolicznościach bierzmować może kapłan upoważniony do tego przez prawo kościelne. 

Skutki bierzmowania są następujące:

• udoskonala łaskę chrztu,
• głębiej zakorzenia nas w synostwie Bożym,
• ściślej jednoczy nas z Chrystusem,
• pomnaża w nas dary Ducha Świętego,
• udoskonala naszą więź z Kościołem,
• umacnia do świadczenia o wierze chrześcijańskiej słowem i czynem.  

Aby przyjąć ten sakrament należy:

1. Uczestniczyć w rekolekcjach kerygmatycznych – tzw. „GPS”.

2. Zdobyć wiedzę wymaganą do przyjęcia tego sakramentu określoną w minimum programowym przez katechetę.

3. Zdać egzamin dopuszczający do przyjęcia Sakramentu.

4. Przystępować do spowiedzi i komunii pierwszopiątkowej oraz spełniać inne wymagania określone przez Księdza Proboszcza, a świadczące o dojrzałości chrześcijańskiej.

5. Dostarczyć świadectwo chrztu (Ad Sacra) oraz podanie z prośbą o przyjęcie tego sakramentu.

6. W przypadku bierzmowania dorosłych należy uzgodnić indywidualny tok przygotowania z Księdzem Proboszczem.

I Komunia Święta

Słowo „Eucharystia” pochodzi od greckiego słowa „eucharistein”. Oznacza ono tyle, co „czynić dziękczynienie”.

Eucharystia jest centrum i szczytem życia Kościoła.

Główne części Mszy świętej to:

1. Liturgia Słowa: z czytaniami, homilią i modlitwą wstawienniczą

2. Liturgia Eucharystii: na którą składają się przygotowywanie darów, konsekracja i komunia.

Systematyczne uczestnictwo we Mszy świętej niedzielnej i świątecznej pozwala odnaleźć i zachować swoją tożsamość przez zjednoczenie z Chrystusem we wspólnocie parafialnej.

Do przyjęcia I Komunii Świętej należy:

1. Dostarczyć „świadectwo chrztu”,

2. Uczestniczyć w katechezie na poziomie klasy III Szkoły Podstawowej oraz spotkaniach formacyjnych,

3. Uczestniczyć w niedzielnej Mszy Świętej.

4. Dostarczyć zgodę Księdza Proboszcza w przypadku gdy rodzice i dziecko zamieszkują na terenie innej parafii.

Sakrament Małżeństwa

Pragnąc zawrzeć sakramentalne małżeństwo w naszym kościele parafialnym

prosimy o kontakt przez Biuro parafialne.

Przygotowanie do małżeństwa

W Diecezji Pelplińskiej obowiązują następujące wskazania dotyczące przygotowania do zawarcia sakramentalnego związku małżeńskiego (małżeństwa kanonicznego).

I. Przygotowanie dalsze

to między innymi szkolna katecheza przedmałżeńska w ostatniej klasie szkoły ponadpodstawowej.

II. Przygotowanie bliższe

Na rok przed planowaną datą ślubu ma miejsce przygotowanie bliższe do zawarcia małżeństwa sakramentalnego obejmujące:

1. Ustalenie miejsca i daty ślubu oraz sposobu przygotowania

2. Katecheza przedślubna

2.1. Trzy spotkania z doradcą życia rodzinnego więcej: Znajdź doradcę życia rodzinnego

2.2. Jedna z form katechezy dla narzeczonych: więcej: Katecheza dla narzeczonych

III. Przygotowanie bezpośrednie

Ma miejsce nie później niż trzy miesiące przed datą ślubu.

Rozmowa duszpasterska ze spisaniem protokołu przedmałżeńskiego. 

Celem rozmowy duszpasterskiej i spisania Protokołu z rozmów kanoniczno duszpasterskich z narzeczonymi przed zawarciem małżeństwa jest wykluczenie przeszkód, które powodowałyby nieważne zawarcie sakramentalnego związku małżeńskiego. 

Katecheza dotycząca liturgii sakramentu małżeństwa. 

Termin i miejsce wyznacza duszpasterz parafii zawarcia małżeństwa.

Celem nauki jest omówienie treści przysięgi małżeńskiej oraz przebiegu liturgii zawarcia małżeństwa. Warto omówić również: formę wejścia narzeczonych do kościoła; miejsce przysięgi; gesty i znaki, które towarzyszą ślubowaniu; treść błogosławieństwa nowożeńców po Ojcze nasz; znak pokoju, który przekazują sobie i mogą przekazać go również rodzicom; ewentualne udzielenie Komunii św. pod dwiema postaciami; miejsce i czas złożenia podpisów w dokumentacji ślubnej; dziękczynienie po Mszy św. Można zaproponować narzeczonym zaangażowanie w przebieg ceremonii ślubnej, np.: świadomy wybór czytań liturgii Słowa, czytanie, śpiew Psalmu, przygotowanie treści modlitwy powszechnej, przyniesienie darów ołtarza.

Spowiedź przed zawarciem małżeństwa. 

Przed przyjęciem sakramentu małżeństwa praktykuje się spowiedź przedślubną, ponieważ do pełnego przyjęcia łaski sakramentu małżeństwa potrzeba łaski uświęcającej.

Po spisaniu Protokołu Przedmałżeńskiego duszpasterz powinien wręczyć druk SPOWIEDŹ PRZEDŚLUBNA, na którym znajdują się między innymi „Kartki do spowiedzi”, które należy odciąć. Przystępując do konfesjonału należy podać księdzu kartkę przed rozpoczęciem spowiedzi.

Namaszczenie Chorych

W naszej parafii chorych odwiedzamy w Pierwszą sobotę każdego miesiąca oraz przed Uroczystościami Narodzenia Pańskiego i Wielkiej Nocy. Rodziny mogą zgłaszać swoich chorych w Biurze parafialnym u ks. Proboszcza przez cały rok.

Już w pierwszych wiekach Kościoła namaszczano chorych świętym olejem, postępując za nauką św. Jakuba: „Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili na nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone.”

Namaszczenie chorych może być udzielane każdemu człowiekowi ochrzczonemu, który zachorował lub wiernym w podeszłym wieku. Niektórzy niewłaściwie traktują namaszczenie chorych jako sakrament przeznaczony dla ludzi umierających. Takim sakramentem jest wiatyk, a więc komunia święta udzielana umierającym.

Zdarza się, że rodzina nalega, aby kapłan udzielił sakramentu namaszczenia chorych człowiekowi już zmarłemu. Jest to nadużycie i niezrozumienie znaczenia tego sakramentu, ponieważ jest on przeznaczony dla ludzi chorych i cierpiących, a więc żyjących. Ma dodać im siły i otuchy do znoszenia cierpień fizycznych i duchowych.

Aby wezwać księdza do chorego należy:

1. Nie odkładać tego wezwania na ,,ostatnią chwilę”. Sakrament chorych nie jest ,,ostatnim namaszczeniem”, lecz sakramentem pomagającym cierpiącemu w jego chorobie. Sakrament chorych można przyjmować wiele razy w życiu, ale zwykle jeden raz w tej samej chorobie. Jeśli chory jest w szpitalu należy wezwać kapelana szpitala, jeśli w domu to należy zadzwonić do któregoś z duszpasterzy.

2. Przygotować pokój tak jak na kolędę (na stole obrus, krzyż, woda święcona i świece).